Afgelopen zondag verdedigden 5 KTDC'ers onze clubkleuren in de kwarttriatlon van Viersel en dit deden ze heel goed. Allen keerden tevreden huiswaarts. Dat iedereen tijdens de wedstrijd zijn eigen beleving heeft, kunnen we lezen in de 3 verslagen die we ontvingen. Bedankt hiervoor, Dave, Veronique en Daphne.
__________

Verslag Veronique:
7u15 samen met Daphne de fietsen en materiaal inladen in mijn auto en off we go ... richting Viersel.

We waren er veel te vroeg en konden dus parkeren op 10 meter van de inschrijvingspost en de toiletten. Ideaal.

Bij het afhalen van onze inschrijvingsenveloppe was ik enthousiast. We kregen een echte triatlon tattoo om op ons been en arm te kleven. Ik was altijd al jaloers op die 'echte' toppers met hun tattoo. Eindelijk mijn beurt ... proud! 

Daphne had zich helemaal ingesmeerd met 'warme' zalf  want het zwemmen was zonder wetsuit. Haar tattoos waren al snel weer weg.

Even later ingecheckt in de wisselzone waar toch wel wat onduidelijkheden waren. Waar moesten we onze bak zetten? Rechts van onze fiets of rechts als je van de andere kant kijkt? Na wat discussie met de referee moest iedereen zijn gerief plaatsen naast zijn fiets aan de kant van de uitgang. Wat betekende dat de oneven nummers, waaronder Daphne en ikzelf, hun gerief aan de linkerkant van de fiets moesten plaatsen, minst ideale kant om de fiets te nemen dus. Mijn buurvrouw wilde absoluut haar gerief rechts van haar fiets en vond dat ik dat half metertje tussen de fietsen maar met haar moest delen. Ik zou trouwens nooit samen met haar in de wisselzone komen zei ze met een zekeren air. Noodgedwongen moest ik de referee er bij halen. 

Om 11u mochten we het water in met 100-tal vrouwen. Toch even wat aan den adem gepakt in dat frisse water maar alles ok wanneer het startschot werd gegeven.

Het zwemmen gaat behoorlijk goed maar kon helaas geen voeten vinden. Dat kon mijn buurvrouw van de wisselzone wel ;-) . Ze arriveerde net na mij in de wisselzone. Al een geluk dat ik niet instemde onze materiaalruimte te delen.

Het fietsparcours was ideaal voor mijn eerste wedstrijd met mijn 'nieuwe' tijdritfiets (ex-topfiets van Jeroen Lecluysse). Er stond een erg felle wind en maakte het een erg zwaar parcours.

Regelmatig eten en drinken dus van groot belang, alleen .. ik kreeg wat problemen met mijn maag en krijg zo goed als niets binnen. Ik mocht het bekopen tijdens het lopen.

Even een klopje gehad, tempo verminderen, tweede ronde al een stuk beter.

Ik maakte nog een afspraak met dame nummer 33, die me inhaalde ... ik had iets op haar fiets gezien dat ik ook wilde en nergens vond. Helaas was ze eerder dan mij haar fiets gaan ophalen in de wisselzone.

Na 2u30 ... eindelijk aankomst ... geen zo'n goed gevoel maar al bij al een mooie tijd.  Nog even met cola bijtanken en daarna keerden we huiswaarts.

Verslag Dave:
De triathlon van Viersel was er één met heel wat verassingen in petto. Pas na enkele weken inschrijving merkte Stefaan op dat de veteranen (vanaf 40jaar) en de dames in de voormiddag starten en de heren (onder de 40jaar) in de namiddag. Nu, voor mij een ideale gelegenheid om een wedstrijd eens van de supporterskant te bekijken en de ploeggenoten te kunnen aanmoedigen. Daarnaast kregen de dames en veteranen een zwemparcours van 1000m en de heren 1500m. Lap, niet in mijn voordeel maar allee. En als laatste verassing was het door het goede weer verboden om met wetsuit te zwemmen.

’s Morgenvroeg samen met mentor Stefaan vertrokken richting Viersel. Voor Stefaan de laatste wedstrijd van het seizoen en hij ging er van genieten na een voor hem “minder” geslaagd seizoen. In Viersel kwamen we de dames nog tegen Daphne en Veronique. Daphne wou zich vooral focussen op een ietwat snellere wissel, onder de 3minuten deze keer. Zonder wetsuit zal dit wel geen probleem worden. Daarnaast was ook Christophe van de partij die er nog eens vol wou invliegen aangezien zijn seizoen nu pas goed kon beginnen.

De dames vertrokken 10min voor de veteranen in het zwemmen. Eenmaal de dames vertrokken zag ik  een groot pak veteranen (300man) in het water vertrekken. Nog voor half weg kreeg Christophe het wat moeilijk, even moeite om naar adem te happen maar op karakter toch doorgegaan. Daphne had het wat koud gekregen maar zwom toch goed richting wisselzone. Bij het fietsonderdeel zag ik een sterk fietsende Veronique voorbij flitsen en had Christophe na zijn zwemdipje zich goed herpakt en was ook sterk aan het fietsen. Stefaan deed het wat rustiger aan met wat vraagtekens in het hoofd of zijn bil het ging houden. Maar na wat positieve signalen reed hij nog een sterke 2^de fietsronde. De sterke tegenwind op het fietsparcours bleek echter het zwaarste onderdeel van de dag te worden.

Bij het lopen zagen we dat Veronique het door buikpijn wat moeilijk begon te krijgen. Het warme weer zorgde ervoor dat er stevig wat water verbruikt werd. Maar na een 10-tal km op de tanden bijten kwamen de veteranen en de dames van KTDC moe maar voldaan over de streep.

Dan kon mijn wedstrijd beginnen. Het zwemmen zonder wetsuit ging goed. Ik had ervoor gekozen om rustig te starten en een zo constant mogelijk tempo te zwemmen. Bij het fietsen was tot mijn grote spijt de wind niet gaan liggen. Door een prachtig krullend landschap met wind op kop en dan in één rechte lijn met wind in de rug vlammen. Na de eerste toer perfect op schema. Tot ik plots het geluid hoor van een platte band. Miljaar, t is geen waar ! !  ! Snel gestopt gevoeld aan de band, nog keihard?! Een plastic lintje tussen frame en wiel was blijkbaar de oorzaak van het geluid. Snel het plastic lintje uitgehaald en terug vlammen. Mijn looponderdeel was stevig, op het randje van mijn kunnen gefietst, dus werd het even bijten om zo een constant mogelijk tempo te lopen. Maar eenmaal na de aankomst kon ik voor mezelf blij terugkijken op het resultaat. Één minuut sneller dan mijn tijd die ik voor ogen had. Dus blij en met een goed gevoel vertrokken Stefaan en ikzelf terug richting Kortrijk. Viersel staat voor mij aangeschreven als een mooie wedstrijd met een leuk fietsparcours en vooral leuk dat je als supporter alles van op één plaats kan volgen. Een aanrader.             

Verslag Daphne:

4.00h, wekker gaat af.. Ja, ik weet het, heel vroeg, maar ik was eigenlijk al wakker.. De hitte en 3 muggen hadden me een vreselijke nacht bezorgd (details hierover bespaar ik jullie :)). Hoe meer ik dacht ‘ik moet slapen en rusten want morgen wedstrijd’, hoe minder het me lukte..

Maar allez, hup hup! Goed ontbijten en dan alles klaar maken en in mijn autootje laden.. om tegen 7h bij Veronique te zijn. Samen vertrokken  we naar ons avontuur…

Vol stress en spanning komen we aan.. Ikke toch... Vero lijkt olympisch kalm.. Of is dit een verkeerde indruk van me..?

We waren vroeg en zo hadden we dus een VIP-parkeerplekje bij het secretariaat. Even de plek verkennen, wisselzone zoeken, trapje om uit het water te komen…, een paar keer toilet opzoeken (as usual.. stress :)??? ).

9h, we gaan ons inschrijven. We krijgen een nummer zelfs!! Precies echt!! J

De mijne was echter niet zo makkelijk te kleven.. met de vele verwarmende crème die ik had gesmeerd… want ja.. zwemmen zonder wetsuit!! Mijn grootste vrees zou werkelijkheid worden! Aanvankelijk had ik donderdag nog gezegd dat ik niet zou starten in dit geval maar goed.. niet trunten, ingeschreven dus.. WE GAAN ERVOOR! Zaterdag had ik last-minute dankzij Wouter (de andere koukleum van de club) nog een noodoplossing gevonden… Hot Embrocation warming lotion! Ik stak het in mijn hoofd, “het filmpje crème heeft hetzelfde effect als je pak..” (tot ik om 11h in dat water sprong, amai amai…).

Vero haalt de mijn fiets van de auto en pompt bij de hare nog efkes de banden.. Dan nog een beetje rust tot de wisselzone opengaat.

Onderweg komen we al 2 van de 3 boys tegen; Dave en Stefaan. Die leken de rust zelve.. :)!!

In de wisselzonde was er onrust.. De ene medewerker zei ‘de bak links van de fiets is de jouwe’, de andere zei ‘’t is de rechtse’..

Uiteindelijk vinden we hoe het ineen zit en keren we terug naar de auto om nog eventjes ons beentjes in de lucht te leggen..

En dan, 10.50h. We zouden beter vertrekken zeker? Op weg naar de zwemstart nog een paar foto’s en de vraag van Stefaan: weet je nog niet welke badmuts je zal aandoen? Ik had er namelijk 3 mee… :).

Een bange lach en met knikkende knieën verder..

Ik voel me terug wegzinken.. Al die dames en heren 40+. Al die atleten die er een voor een zo écht en sterk uitzien.. ‘Waar ben ik weer aan begonnen.’

We mogen afdalen..

Ik beslis om zo lang mogelijk uit het water te blijven, want elke seconde in de warmte is voor mij van belang. De zon begint zich te verstoppen.. Oh nee hé.. geen zon meer? Ja, we moeten erin.. Oef, mijn adem.. ben gepakt.. maar allez, door gaan, efkes schoolslag tot aan de startlijn.. en voor ik het wist, STARTSCHOT en weg. Mijn 3^e wedstrijd maar nog nooit zo’n hevige start gekend.. 100 dames op de startlijst! Kloppen van overal en maar zoeken om erdoor te geraken, tegen de stroom op… Waarschijnlijk 2 liter water binnen gehad, verslikt, ademhaling was een ramp.. ‘Rustig blijven ‘klèinen”.. alles komt goed.. opgeven bestaat niet..”. En ja, ik ga door en vind mijn (weliswaar trage) ritme. Na de 1^e boei begon ik echter al te voelen dat de heating lotion toch niet hetzelfde was als mijn wetsuit, hoe vaak ik het zinnetje ook had gezegd om erin te geloven. Als dit maar goed komt..

Ik merkte wel dat ik niet de laatste was en dat ik zelfs een paar dames kon inhalen!! Niet te geloven.. Straks mag ik fietsen en lopen en dan zal ik terug warm krijgen (dacht ik de hele tijd..). Na de tweede boei begon ik echt te klappertanden.. Nee nee nee, blijven doorgaan. De zon begon er weer door te komen en voor ik het wist zag ik het trapje.

Oef, het ergste is voorbij..

Maar dan, de wissel, weer die polsen die verkrampt waren. Schoenen aandoen lukte moeilijk.. 1 geluk, ik moest mijn wetsuit niet uitdoen.. Ik zette me neer zoals Vero had aangeraden. Alles aan en hup, weer weg: BIKE!!

Na 3 km begon ik op te warmen!! Oef, niet zoals in Kortrijk dus maar de wind.. man man man.. Die bleef maar waaien.. Na 12 km was het nog altijd tegen wind?? Ik voelde mijn benen opspannen.. Als dit maar goed komt. Gelukkig, het tij keerde.. Terug richting wisselzone voor de 1^e ronde en recup dus met wind om beentjes los te maken. Ik probeerde iets te eten maar het groene water had mijn maag echt in de war gestuurd.. Ik was zo zo misselijk. Ik kreeg amper 1/3 “Boom-marsepeintje” binnen. Ik moet drinken dacht ik.. straks nog lopen..

De tweede ronde aangevat, Dave moedigde me aan en ook Els, de vriendin van Christophe was op post! Oef, we zijn al zo ver. Het begon warm te worden.. MY WEATHER J, behalve die wind.. Weer vechten nog een tweede keer..

Mijn snelheid blijft constant, oef, het lukt dus en ik haal enkele dames in zelfs! En af en toe een man..?? Oef oef oef.. Hopelijk hou ik dit vol.. Het geeft met toch wat moed.. De snelheidsduivels met tijdritfietsen die me al voorbij waren gevlogen probeer ik te vergeten. Ik kan hen alleen maar bewonderen!

Ondertussen denk ik.. “hoe zou het met Veronique zijn..”. Christophe en Stefaan hadden me al ingehaald, uiteraard.

Een serieuze put in de weg die ik de eerste keer had ervaren, kon ik nu vermijden.. Parcoursverkenning had ik niet kunnen doen.. en daar vreesde ik voor… mijn mentale voorbereiding was hierdoor niet volmaakt… maar al bij al was het duidelijk hoe we moesten fietsen.

Yess, het laatste stukje, 1 rechte lijn langs het water terug naar de wisselzone. Nog een beetje drinken? Ja, nee.. ik kan niet.. water in mijn mond en spoelen.. beter iets dan niets.

Wissel naar het lopen gaat heel vlot, echt niet lang. Oef.. Nummertje vooraan dragen juffrouwke! Hoor ik nog net voor ik de wisselzone uitloop! Ik ben vertrokken, nog 1 van de 3. RUN!

“Doseren ‘klèinen’ niet te snel starten want het is warm..” denk ik meteen. Ik doe mijn best. De brug kort na de wisselzone slaat in mijn kuiten.. Oh boy.. this is hell.. De hevige wind tijdens het fietsen en het blijven vechten ertegen hadden dus toch wel impact gehad..

Hot hot hot.. Gelukkig een stuk in de schaduw en joepie!! Er zijn sponsen! Ik duwde er telkens 2 uit.. Zalig.. Ik kruiste Stefaan een eerste keer en stak mijn duimpje in de lucht. This is nice! Dit vind ik echt super! Ik hoorde heel kort na mijn loopstart JOKE COYSMAN is binnen! Ja lap, dacht ik… ’t is weer van dadde :). Ik nog zeker 40 minuten te gaan.. (wat later toch net iets minder bleek J).

Stilletjes hoop ik dit tempo aan te kunnen houden om op het einde nog te kunnen versnellen.. Onderweg zie ik dat ik dames kan inhalen en heren.. oef, ik kan mijn verschrikkelijke zwem toch een klein beetje goed maken (denk ik..). 

4 km.. een blauw tapijt in de verte en een 2^e helling.. weer die kuiten.. en mijn linkerknie.. ‘Niet peizen, blijven gaan..”. Bijna halfweg. Nog een verkoeling door de organisatie aan de brug met de waterfontein, heerlijk… Kon ik nu maar in het water springen.. Mijn voeten waren precies smeulende kolen geworden.. De warming lotion was dus  nog niet uitgewerkt J.

Een tweede keer Stefaan.. Hij riep.. we zullen samen finishen J.

Op 7.5 km dacht ik, nu  moet ik het doen, mijn pas vergroten en versnellen.. Het lukt en de laatste 400 m nog een sprintje.

En dan door de boog! Zaaalig! Stefaan staat klaar om me een vuistje te geven :), top! Zalig gevoel, behalve mijn maag.. 

Yess, we did it..

Al bij al toch blij dat ik mee deed want ik was zo zo bang. Ik had wel 1000 x gezegd dat ik me beter niet had ingeschreven en niet zou starten als het zonder wetsuit was…

Het afgelopen jaar was mijn eerste. Ik heb veel getraind.. te veel (misschien) zelfs.. maar niet gericht.. Dit wil ik anders doen.. Volgend jaar.. Doelen stellen en er naartoe leven.

Helemaal tevreden zal ik waarschijnlijk nooit zijn (mezelf kennende) maar ’t moet leuk zijn.. en een goed gevoel overheerst toch wel na deze dag.. J.

’t Seizoen is nog niet gedaan maar ik wil dit toch wel even meegeven. Hoe dan ook ben héél blij dat ik de stap durfde zetten vorig jaar, eind november om te proberen bij KTDC. Ik vergeet het nooit, het moment dat Filip me opbelde om te zeggen, kom gewoon maar eens af. Je zal zien. Het zal wel meevallen. Mijn 1^e lengte crawl.. :).

Het werd een jaar waarin ik heel veel heb geleerd, gezien, vrienden heb gemaakt en mooie en toffe mensen leerde kennen :) die echt wel straffe prestaties leverden ook! (Stiekem hoop ik dit ook ooit te kunnen..)

Dank jullie wel en Veronique, thanx for today! Zonder jou was het helemaal anders geweest! Je bent een straffe madame! Als je dat maar weet!

‘k doe dit echt graag, Maar waarom ben ik toch altijd zo nerveus...    

Genieten, plezier maken en tevreden zijn met wat je hebt bereikt tot hiertoe.. Dit zinnetje probeer ik te onthouden..

Swim 1000m / Bike 40.6km / Run 10km             DAMES

Plaats      Naam                            Swim         T1             Bike           T2               Run         Totaal

39            Denys Veronique            0:18:57      0:01:17       1:14:30      0:00:55       0:54:46      2:30:25

55            Lecluyse Daphne            0:25:24      0:02:04       1:23:06      0:00:58       0:47:23      2:38:55

Swim 1000m / Bike 40.6km / Run 10km            VETERANEN

Plaats      Naam                           Swim           T1               Bike             T2           Run            Totaal

99           Caesemaeker Christophe   0:23:16      0:00:56       1:09:48       0:00:48      0:47:31      2:22:19

121         Maes Stefaan                  0:20:41      0:01:24       1:13:56       0:01:51      0:49:56      2:27:48

Swim 1500m / Bike 40.6km / Run 10km             HEREN

Plaats      Naam                           Swim           T1               Bike             T2            Run          Totaal

70            Maertens Dave               0:26:59       0:01:14       1:06:38       0:00:47      0:41:44     2:17:22